آمار
| تعداد نشریات | 36 |
| تعداد شماره‌ها | 1,208 |
| تعداد مقالات | 8,740 |
| تعداد مشاهده مقاله | 7,269,538 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 4,252,771 |
رابطۀ دیپلماسی دفاعی و سیاست خارجی (رهیافت نظری و سازوکار سیاست‌گذاری) | ||
| سیاست دفاعی | ||
| مقاله 4، دوره 27، شماره 102، خرداد 1397، صفحه 105-138 اصل مقاله (1017.61 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| نویسندگان | ||
| قاسم علیدوستی شهرکی* 1؛ لیلا رحمتی2 | ||
| 1آزاد واحد علوم و تحقیقات | ||
| 2دانشجوی دکترای روابط بین الملل دانشگاه علامه طباطبایی | ||
| تاریخ دریافت: 29 دی 1396، تاریخ بازنگری: 05 اسفند 1396، تاریخ پذیرش: 02 فروردین 1397 | ||
| چکیده | ||
| دیپلماسی دفاعی مفهومی است در قالب قدرت که با تکیه بر ظرفیت قدرت سخت و نرم در چارچوب همگرایی سیاست خارجی و سیاست دفاعی، بازدارندگی را بدون بهره‌گیری از ابزار سخت محقق کرده و زمینه‌ساز ارتقاء اهداف نهفته در سیاست دفاعی و نظامی میشود؛ به عبارتی دیپلماسی دفاعی کاربرد مسالمت‌جویانه منابع حوزۀ دفاعی برای دستیابی به بروندادهای مثبت در توسعۀ روابط دوجانبه و چندجانبه با جهان خارج است؛ در این راستا دیپلماسی دفاعی به‌عنوان عنصر کمکی سیاست خارجی سعی می‌کند تا اهداف عالیه کشور را تأمین کند؛ این مقاله درصدد است تا در چارچوب رویکرد واقع‌گرایانه از قدرت، رابطۀ دو مفهوم سیاست خارجی و دیپلماسی دفاعی ناظر بر قدرت نرم را مورد بررسی قرار داده و نقش دیپلماسی دفاعی در تقویت قدرت دفاعی بازدارنده را تبیین و با بهره‌گیری از شیوۀ توصیفی ـ تحلیلی، کارکردهای ناشی از این رابطه در عرصۀ روابط بین‌الملل را بر مبنای سه شاخصۀ افزایش "ظرفیت اقدام"، "سازگاری و انطباق" و "کارایی و کار سازی" ترسیم و "مکانیسم سیاست سازی" و سیاست‌گذاری در عرصۀ دیپلماسی دفاعی را ناظر بر رابطۀ این دو مفهوم در سیاست اعلامی و عملی یک نظام سیاسی ارائه دهد | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| سیاست خارجی؛ دیپلماسی دفاعی؛ قدرت؛ ظرفیت اقدام؛ مکانیسم | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| The Relationship between Defense Diplomacy and Foreign Policy (A Theoretical Approach and a Policymaking Mechanism) | ||
| نویسندگان [English] | ||
| لیلا رحمتی2؛ | ||
| 2دانشجوی دکترای روابط بین الملل دانشگاه علامه طباطبایی | ||
| چکیده [English] | ||
| Defence policy is a concept in the form of power which, by relying on the capacity of hard- and soft power within the framework of the convergence between foreign policy and defence policy, provides deterrence without using hard equipments, and paves the way for uprading the objectives underlying in defense and military policies. In other words, defense diplomacy is peaceful use of resources in the defense field for achieving positive outputs in developing bilateral and multilateral relations with the outside world. As a part of this process, defense diplomacy tries, as an auxiliary element of foreign policy, to achieve the country’s supreme objectives. This research plans to address the relationship between foreign policy and defense policy in relation to soft power, explain the role of defense diplomacy in improving deterrent defense power, delineate the functions arising from that relationship in international relations on the basis of three indices, namely “increasing the action capacity”, “increasing adaptation and adaptability”, and “increasing effectiveness and efficiency”, all by using analytical-descriptive methodolgy, and finally present a policymaking mechanism for setting policies in defense diplomacy on the strength of the relationship between these two concepts within a declared and practical policy of a political regime. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| foreign policy, defense policy, power, action capacity, mechanism | ||
| مراجع | ||
|
باربر، جیمز؛ اسمیت، مایکل (1371)، ماهیت سیاست‌گذاری خارجی، ترجمۀ سید حسن سیف زاده، تهران: نشر قومس. پیرمحمدی، سعید (1395)، شاخص‌های قدرت نرم دیپلماسی دفاعی جمهوری اسلامی ایران، مجلۀ سیاست دفاعی، سال بیست و چهارم، شمارۀ 95. ساعد، نادر (1389)، دیپلماسی دفاعی: تأملی شناختی و کاوش در مبادی، راهبرد دفاعی، دوره 8، ش 31: 98 ـ 63. علیدوستی، قاسم (1396)، طرحریزی جامع دیپلماسی دفاعی، تهران: انتشارات راد. قهرمانپور، رحمن (1385)، اهداف و سطوح دیپلماسی دفاعی (مطالعۀ موردی ترکیه و مصـر)، فصـلنامۀ راهبرد دفاعی، سال چهارم، شمارۀ 77. مصاحبۀ نگارنده با دکتر ابراهیم متقی، 15/8/1393. مصاحبۀ نگارنده با دکتر ابراهیم متقی، 12/1/1392. مصاحبۀ نگارنده با دکتر احمد وحیدی، 4/10/1393. مصاحبۀ نگارنده با دکتر ابراهیم متقی، 19/10/1393. مصاحبۀ نگارنده با دکتر سید جلال دهقانی فیروزآبادی، 1/12/1393 مندل، رابرت (1377)، چهرۀ متغیر امنیت ملی، ترجمۀ پژوهشکدۀ مطالعات راهبردی، تهران: پژوهشکدۀ مطالعات راهبردی. مورگنتا، هانس جی (1371)، سیاست میان ملت‌ها، ترجمۀ حمیرا مشیرزاده، تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی، وزارت امور خارجه. نای، جوزف (1389)، قدرت نرم ابزارهای موفقیت در سیاسـت بین‌الملل، ترجمۀ مهدی ذوالفقاری و سیدمحسن روحانی، تهران: دانشگاه امام صادق(ع). نقیب زاده، احمد (1378)، تحولات روابط بین‌الملل (چاپ ششم)، تهران: نشر قومس. یزدان فام (1394)، راهبرد امنیت ملی و نظامی امریکا 2015، دیده بان امنیت ملی، ش 40: 76 ـ 71. Bishoyi, Saroj. (2011). Defence Diplomacy In US-India Strategic Relationship, Journal of Defence Studies. Capie, D. (2013). Structures, shocks and norm change: explaining the late rise of Asia's defence diplomacy. Contemporary Southeast Asia: A Journal of International and Strategic Affairs, 35(1), 1-26. Claude, I. L. (1964). Swords into plowshares. University of London Press. Cottey, A. (2013). Reshaping Defence Diplomacy: New roles for military cooperation and assistance (No. 365). Routledge. Cottey, A., & Forster, A. (2004). Chapter 1: Strategic Engagement: Defence Diplomacy as a Means of Conflict Prevention. Adelphi series, 44(365), p.15-30. Downs, G. W. (1994). Collective security beyond the cold war.University of Michigan Press. Edmonds, M., & Lancaster Univ. (1998). Defence Diplomacy 'and' preventive Diplomacy, Centre for Defence and International Security Studies: Lancaster University. Edmonds. T & Malesic. M. (2005), Defense Transformation in Europe: Envolving Military Roles. Fairfax, VA: IOA Press. Fred M. Frohock (1974). Notes on the Concept of Politics: Weber, Easton, Strauss. The Journal of Politics, p.36, pp 383. Haack, jurgen and paul D. Williams. (2007). Comparing Regional Arrangements: The Significance of Security Cultures, The Pan-European International Relations, Turin, p. 5. Hills, A. (2000).Defence diplomacy and security sector reform. Contemporary Security Policy, 21(1), p.46-67. Jervis, R. (1989). Rational deterrence: Theory and evidence. World Politics, 41(02), p.183-207. Jervis, R. (1989). Rational deterrence: Theory and evidence. World Politics, 41(02), p.183-207. Kaufmann, J. (1988). Conference diplomacy: an introductory analysis (Vol. 62). MartinusNijhoff Publishers. Military Diplomacy in Foreign Affairs and Defence Policy.” Connections: The Quarterly Journal. Vol XI, Number 2 Plessis, anton Du,(2008), Defence diplomacy : conceptual and practical dimensions with specific reference to South Africa, at: https://repository.up.ac.za/handle/2263/10381 Rosati, Jerel A, Scott, James M, (2010), The Politics of United States Foreign Policy, Cengage Learning. Rosenau, J. N. (1981). The study of political adaptation. F. Pinter; New York: Nichols Pub. Co. Shea, Timothy (july 2005), Transforming Military Diplomacy, Joint Forcesw Quaraterly, Issue Thirty-Eight. Swistek, G. (2012) “The Nexus between Public Diplomacy and Willard, James. (2006), Military Diplomacy : An Essential Tool of Foreign Policy at Theater Strategic Level, Kansas United States Army Command and General Staff College. Willard, James. (2006), Military Diplomacy : An Essential Tool of Foreign Policy at Theater Strategic Level, Kansas United States Army Command and General Staff College. Wohlforth, W. C. (1999). The stability of a unipolar world.International security, 24(1), 5-41 | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 519 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,627 |
||